touchant et émouvant
Un sujet tabou. Une romance interdite. Et mon coeur s'est enflammé pour nos deux tourtereaux.Kuroiwa Akira, 15 ans. Tombe follement. Naïvement. Amoureux. De Suenaga Hijiri, 25 ans, son professeur.
Tout simplement.
Réciproquement.
Non, non pas de pédophilie, comme j'ai pu lire. Juste une histoire entre un homme, jeune certes, et une femme. Leur amour qui violemment éclot à leur insu est pourtant traité avec une grande douceur. Avec beaucoup de poésie.
Nous sommes témoins des démons intérieurs d'Hijiri devant cet amour qu'elle ne devrait pas ressentir. De l'incompréhension d'Akira devant ce sentiment inconnu.
Est-ce immoral? Toute la société bien pensante l'a en tout cas condamné.
C'est donc une guerre que Hijiri et Akira doivent mener.
Contre eux même pour commencer.
Contre la mère d'Akira.
Contre le regard inquisiteur du monde.
Et c'est ce qui m'a été le plus difficile durant les 11 épisodes. J'ai été pris à la gorge devant la souffrance et les cas de conscience d'Hijiri. L'impuissance juvénile d'Akira. La première partie se termine sur cette phrase, poignante d'Akira : " Sensei, vous m'avez demandé ce que je voulais faire plus tard! Sensei, je veux devenir un adulte!". Point d'immoralité, leur amour ne sera pas sacrifié à l'autel de l'infamie, Hijiri fuit et tournera le dos à ce qu'elle pense être un acte criminel et immoral. Ils se verront 3 ans plus tard. 5 ans plus tard, le point final.
Les scènes entre Akira et Hijiri sont empreints de pudeur et de passion contenues. Je ne vais pas vous mentir, j'aurais aimé plus d'intensité, mais cela aurait été immoral n'est ce pas? leur simple baiser était déjà au regard des autres un crime passible d'emprisonnement.
(A me lire, on pourrait penser que je soutiens ces amours interdits. Après tout ma propre histoire...)
Je citerais Haraguchi Ritsu, mon personnage préféré dans ce drama, " l'amour n'a que faire du bien ou du mal. Il ne sait qu'aimer. De tout son coeur." Le comportement d'Hijiri, à mes yeux, n'a jamais été pris en défaut. Elle a toujours su se contenir vis à vis d'Akira.
Chaque personnage, que cela soit la mère d'Akira, le fiancé d'Hijiri, l'amoureuse d'Akira ou la directrice du collège d'Akira, aussi détestable ou pathétique qu'il soit dans mon esprit n'a au final agit que selon leur rôle. J'ai apprécié par exemple la phrase de l'ancienne directrice au dernier épisode à la mère d'Akira :
"Vous n'avez rien fait de mal. Tout est de la faute d'Hijiri. Vous avez agit en tant que mère. Vous avez protégé votre enfant".
Il était difficile pour chacun de comprendre l'impensable. D'accepter l'absurde. Le ridicule comme le dira Kawai.
Haraguchi Ritsu en personnage controversé a apporté cette touche de femme forte et fragile à la fois. Plus d'une fois, j'ai été émue par cette femme. Ses paroles abruptes et franches étaient souvent démenties par son regard aigu et l'intelligence de ses réparties. Son amitié sincère et son soutien envers le couple a été un bol d'air frais. Haraguchi Ritsu fut le seul personnage à comprendre et soutenir clairement Hijiri du début jusqu'à la fin.
Si vous souhaitez savoir si Hijiri et Akira finiront ensemble....je vous invite à les suivre tout au long des ces 11 épisodes.
Was this review helpful to you?
This review may contain spoilers
Del por qué un adolescente no es buen interés amoroso para un adulto.
Primero que nada voy a expresar meramente mi opinión respecto de este drama. No, no apruebo las relaciones amorosas entre un adulto y un mocoso, no las veo románticas y considero que no es correcto romantizarlas."Chuugakusei Nikki" (o en español "Diario de secundaria"), es la historia de Hijiri Suenaga, una maestra novata de 25 años que es hecha tutora de un grupo de tercer grado de secundaria en alguna escuela de alguna localidad en Kanagawa. Como buena novata tiene cierto grado de inocencia y muchas carencias como docente frente a grupo; pero como escribió un muy buen ensayo sobre la "clase de profesora que desea ser", la vicedirectora de la institución la planta como tutora, ¿por qué chin**dos no?
Como es "inocente y pura", el problemático alumno del tercer grado del que es tutora, Akira Kuroiwa, pierde la cabeza con un flechazo de cupido y en un arranque de ira adolescente se la cachetea en un pasillo de la escuela dejándola "out", pero desde ahí ella no se lo puede sacar de la cabeza por una razón u otra. ¿No es súper romántico? Bueno, por si esto no fuera poco, el mocoso en cuestión se decide a "confesarle su amor" a gritos en la escuela (¿por qué no?, ¡viva la juventud, car*jo!), el último trancazo que nuestra dramática heroína necesitaba para encender sus luces de alarma emocional.
De ahí comienza el bucle de mentiras que Hijiri se la pasa diciéndole a otros buscando engañarse a sí misma sobre la situación. Jamás maneja correctamente la situación pisando el suelo como ADULTO, y peor todavía como PROFESORA, con responsabilidad social y moral. Sin contar la cantidad de berrinches y manotazos al viento que el "maduro" héroe en brillante armadura 10 años menor que ella se la pasa dando toda la serie; dando muestra fiel de lo fiable que puede ser como pareja ilegal de nuestra heorína profesora-pedófila.
No conforme con esto, la mujer es como sarricida; ya que todas las vidas que toca terminan desmoroándose a cierto grado, una a una: el ex prometido, sus padres, la madre del mocoso, la ex alumna enamorada del mocoso, su amiga Chizuru que logra encontrarle trabajo en la escuela donde trabaja, y la lista sigue.
Actuaciones excelentes porque los actores logran conmover y transmitir lo enfermo de la trama en sí; cada personaje se hace sentir, y pasas de sentir pena por Kawai Shotaro a tenerle lástima por cómo maneja su propia situación a consecuencia de la indecisión y tumbos que va dando Hijiri, por ejemplo.
Desde la perspectiva de una docente de secundaria (que es lo que soy), la historia es enferma, absurda y el personaje de Hijiri pasa de ser absurdo y ridículo a ser completamente estúpido, hasta el capítulo 11 cuando comprende la triste realidad de Akira: ES UN MOCOSO.
Como mujer, como profesora, como ser humano, considero que esta clase de historias buscan romantizar una triste realidad que está extendiéndose lentamente a nivel mundial; buscando hacernos cada vez más permisivos y tolerantes a ello. Sin embargo, como expresé en el párrafo anterior, un adolescente no es un adulto ni legal, ni física, ni moralmente hablando, y como tal, es inestable emocionalmente y dependiente; buscar que las relaciones amorosas con esa brecha de edad sean vistas amigablemente por la sociedad, es enfermo por decir lo menos.
Was this review helpful to you?
Mesmo sendo um tema muito "comum" e batido, ele aborda o assunto o mais próximo possível da realidade. Mostra o quanto é complexo.
A atuação masculina é boa, principalmente por se seu debut. A atuação feminina é doce e pura, deixando transparecer quando a sua personagem não está feliz, ou o quanto está perdida.
A evolução dos personagens é simples e bela. Se tornando algo real.
A fotografia é limpa e bem organizada. (E isso é uma grande coisa pois a maioria dos dramas não tentam, ou se tentam não conseguem, inovar este fator.
A música não vou mentir que não me recordo, já assisti faz um tempo, e só me toquei o quanto é uma obra boa, depois que me peguei pensando, em diversas vezes, sobre ele.
Espero que em algum dia possam reconhecer a produção, os escritores, atores que estão envolvidos na produção deste drama.
Boa sorte *\0/*
Was this review helpful to you?
Tinha tudo pra ser bom, mas.... put a merd a.
Olha, tive q criar uma conta aqui pra expressar minha indignação com essa serie ,kkkkkSerio... e nao estou falando nem sobre a idade dos personagens nem a polêmica no relacionamento professor versus aluno menor de idade.
O que eu achei que pegou DEMAIS, foi o drama exagerado e a forçação de barra em romantizar a imaturidade emocional dos personagens. Nossa gente, qual a idade mental de ambos ? Simplesmente não havia DIÁLOGO entre os protas. Eles mal trocaram 3 palavras e em 90% das vezes , eram mal expressadas e consequentemente mal interpretadas, o que levou a essa enrolação e sofrimento desnecessário por longos 11 episódios.
Era so ela dizer : olha meu bem, te amo te quero mas vc é de menor ainda. Se vc prometer obedecer sua mae e fazer faculdade, assim q vc terminar a gente se casa .
Ta bom, eu sei q é tudo pela arte e encenação...mas isso judiou demais do meu intelecto kkkkkk, eu não consegui engolir esse drama... putz. Que relacionamento mais esquisito e conturbado , q despreparo, aquele adolescente era um típico adolescente mimado q queria uma mulher como quem quer uma caixa de chocolate. E a mulher , uma cabeça de lego , imatura e insegura, mesma idade mental do prota.
Ta mais pra um romance entre dois adolescentes de 15 anos. Horrivel. Queria meu tempo de volta.
Was this review helpful to you?
ผมคิดว่าผมชอบครูเข้าแล้วล่ะ
เห็นเม้นต่างชาติบอก "พลอตแม่งโครต Pdf file (เล่นเสียง) เลย" ใช่ครับตอนแรกผมก็คิดผมนึกว่าพล็อตเรื่องนี้มาจากหนังผู้ใหญ่ ผมจึงสนใจที่อยากจะลองดูเรื่องนี้ และเป็นการเปิดประสบการณ์การดูซีรีย์ญี่ปุ่น(ให้จบ)ครั้งแรกของผมเพราะคนส่วนใหญ่ชอบบอกว่าซีรีย์ญี่ปุ่นคือยานอนหลับเพราะเดินเรื่องช้า แต่ในความที่ผมรักประเทศนี้ผมจึงยอมดูเรื่องนี้จนจบและบอกเลยว่า เป็นเรื่องที่ควรจะลองหามาดูมากๆ ส่วนนึงนางเอกน่ารักมาก คือผมไม่เคยนอกใจใครมาก่อน พอเห็นนางเอกเรื่องนี้แล้ว ผมปัด Minami ทิ้งไประยะนึงเลยส่วนเรื่องภาพ เสียง และมุมกล้องที่ใช้ผมว่าใช้ได้เลยเพราะสื่ออารมณ์ได้ดีมากและบางสถานที่ในเรื่องก็อยากไปมากๆ วิวมันสวยมากจริงๆ
ส่วนเนื้อเรื่อง เกินความคาดหวังผมมาก มันคือความรักที่เด็กหนุ่มคนนึงนั้นยืนยันที่จะอยู่กับคนรักไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใครหรืออยู่ในฐานะไหนก็ตาม ถึงในบางตอนยอมรับว่า "งง" และเครียดมากโดยเฉพาะบทแม่ของ Akira ที่เล่นได้ดีเกินจนผมเกลียดมากในช่วงแรกๆและกลางๆ และบทที่อยากจะยกให้ที่ผมชอบที่สุด(นอกจากบทพระเอกและนางเอก) คือบทป้า(แฟนใหม่ของ kawai **มั้ง**)คือบทที่ตอนแรกที่ผมดูนึกว่าตัวร้ายแต่พอดูไปสรุปเป็นคนที่ผมชอบมากแบบบางฉากคือคิดได้ไง ทั้งหน้าตาและนิสัยคือ "ป้าครับ มาดูแลผมทีผมอยากได้ป้า" (หยอกนะครับ)
สรุปแล้วควรดูมั้ย ?
ผมจะตอบว่า ควรที่จะลองหามาดู เพราะบรรยากาศ เนื้อเรื่อง นักแสดง คือดี ถึงพล็อตมันจะแปลกแต่เชื่อเถอะว่ามันสนุกและตึงเครียดแน่นอน
ปล. หนัง Sensei, my teacher ถือว่าเป็นอีกเรื่องนึงที่คล้ายๆกับเรื่องนี้และไม่เครียดและเน้นไปทางความน่ารักมากกว่า
Was this review helpful to you?
Was this review helpful to you?
Boas lições sobre amor e vida, fugindo do convencional.
O drama aborda a questão do tabu, onde um aluno se apaixona por sea professora.Foi delicadamente tratado e surpreendentemente bem executado (quase).
Não evita mostrar que as ações têm consequências que realmente me ajudaram a navegar por isso e acrescentaram profundidade à narrativa.
O ritmo foi lento, e a mim incomodou.
A química entre os protagonistas estava presente , mas poderia ser maior e mais intensa, ja que enfrentavam um grande tabu.
A atuação foi boa, especialmente a de Akira como um causador de problemas de 15 anos que efetivamente fez meu sangue ferver com suas decisões.
O personagem da mãe do protagonista manteve o equilíbrio. Embora eu a tenha encontrado mentiras para o filho, mas suas ações em relação ao relacionamento foram justificadas!
Algumas poucas cenas me levaram ao êxtase, como a cena da praia. Novamente poderia ter sido mais.
Uma coisa que achei surpreendente foi ML Akira não parecia um adolescente, que, curiosamente, funcionou a meu favor. Aumentou a experiência de visualização sem as constantes distrações visuais de um adolescente típico!
O final foi feliz, mas eu esperava um pouco mais. Deveria ter mais brilho!
Eu recomendaria apenas esse drama para aqueles que podem abordá -lo com a mente deferente de dramas românticos convencionais.
Was this review helpful to you?
Os personagens, apesar de suas falhas, têm potencial. Hijiri é retratada como uma professora inexperiente, no início da sua carreira, o que a coloca em uma posição de amadurecimento e autodescoberta. Ela ainda não passou por diversas fases da vida, o que a torna uma personagem com complexidade. Já Akira é apresentado como um adolescente rebelde e confuso, que se apaixona por Hijiri de uma maneira impetuosa e incontrolável, o que leva à progressão do enredo. No entanto, o desenvolvimento de seu amor por Hijiri é superficial e pouco convincente. O sentimento de Akira por Hijiri é retratado como algo doentio e irreal, sem a construção necessária para dar verossimilhança a tal intensidade. A relação deles, apesar das tentativas de explorar a complexidade emocional, parece forçada e rápida demais para que os sentimentos se tornem genuínos. Este aspecto é o maior defeito da obra, pois não há um desenvolvimento natural entre eles, o que prejudica a credibilidade do romance.
Os personagens secundários, como Haraguchi e Shotaro, adicionam uma camada de complexidade ao enredo, oferecendo um contraste interessante com a história principal. Seu amor é de natureza similar, mas também diferente, proporcionando um respiro para a narrativa principal, ainda que esse desenvolvimento tenha sido pouco aprofundado.
O maior problema do drama é a rapidez com que a história avança e a falta de profundidade na construção da relação central. A trama é excessivamente acelerada, e os sentimentos entre Hijiri e Akira são mal trabalhados, sem tempo suficiente para que o público se envolva de forma significativa. Além disso, a relação deles é retratada como impossível desde o início, com a protagonista, Hijiri, sendo a que mais sofre ao longo da narrativa. Ela perde tudo o que sempre amou e acreditou, sendo a figura trágica que carrega o peso da história.
O final, assim como o restante da trama, é apressado e deixa muito a desejar. Apesar do sofrimento de Hijiri e da construção dramática, o desfecho parece apressado demais, e a resolução das questões levantadas pela história não é satisfatória. Há uma reflexão sobre o sacrifício pessoal em nome do amor, mas a obra não consegue transmiti-la de forma eficaz ou impactante. A grande pergunta levantada — "Vale a pena abrir mão de tudo por amor?" — é respondida de forma previsível, sem a profundidade necessária para realmente tocar o público.
Em suma, Chugakusei Nikki tem uma premissa intrigante, mas falha em seu desenvolvimento, especialmente na construção do romance central. A falta de profundidade nas relações e a apressada resolução dos conflitos comprometem a obra. A filosofia do dorama, que gira em torno de sacrifícios e do amor proibido, não é bem explorada, e a falta de realismo nas emoções entre os personagens prejudica o impacto que a história poderia ter. Apesar de algumas boas ideias e personagens secundários interessantes, a execução deixa a desejar e é tudo raso.
Was this review helpful to you?
Une romance intense et traité avec réalisme
Une romance intense. Parfois malaisante de par son degré de réalisme. Loin de l'histoire à l'eau de rose. Les musiques ajoutent à l'intensité du récit.Vu et revu déjà 5 fois, sans me lasser aucunement. Toujours aussi intense.
Je dirai sans hésitation sur c'est mon Drama préféré !
Pour ceux qui comprennent le japonais, j'ajouterai que c'est encore plus intense alors ! Le jeu d'acteur est fort.
À voir de toute urgence !
À noter, le manga dont c'est issu est toujours en cours, et les histoires s'éloignent assez rapidement.
Néanmoins, le manga est bien sympa également.
Was this review helpful to you?
