Disappointed
I had such high hopes from this drama given the cast and the writer as. I had liked her series It’s Okay That’s Love and The Most Beautiful Goodbye. I saw the first two episodes and they were super grim, nothing made me smile. I continued to follow the show updates and episode reviews on podcasts and not one update reflected happiness for any characters.I have heard great reviews about Cha Seung Won and I love watching Lee Jung Eun but neither impressed me in the first 2 episodes I saw. Shin Min Ah looked miserable in the scenes I saw and Lee Byung Hun isn’t an actor I look forward to watching on my screen. Too much misery was shouting at me from these characters. I don’t know if I will ever watch it - I cannot deal with so much drudgery and sadness on my screen.
Was this review helpful to you?
This review may contain spoilers
Noh Hee-kyung cakkanim, terima kasih karena sudah menulis drama ini ?
Judulnya Our Blues, dan setiap ceritanya memang tentang kesedihan para tokohnya, dan memang bikin sedih dan berhasil menyentuh sisi emosional penontonnya.Meski sedih gitu, cerita-cerita dalam drama ini tuh berakhir manis, sekalipun episode terakhir saat Kang Ok-dong halmeoni meninggal.
Mungkin cakkanim ingin menyampaikan bahwa hidup itu memang begitu: kesedihan dan kebahagiaan datang bergantian, tidak ada kesedihan yang abadi, begitu pula dengan kebahagiaan.
Cerita terakhir tentang Dong-seok dan ibunya adalah yang paling emosional 😭😭😭. Scene kematian yang sunyi, gak ada scene pemkaman tapi bikin penonton nangis sesenggukan.
Pokoknya, kalau suka drama slice of life tontonlah drama ini. Well executed, totally worth your time!
Was this review helpful to you?
Cada história é maravilhosa, tem momentos muito triste que me fizeram chorar demais e momentos divertidos e engraçados. E a equipe de produção fez um trabalho impecável com a trilha sonora que acrescentou muito mais emoção as cenas.
Não tem o que dizer desse drama além de dizer que foi perfeito!!!!
Was this review helpful to you?
This review may contain spoilers
Aquele dorama que todos deviam assistir.
Não sei dizer a razão desse dorama não ser tão comentado, nossa, ele mexeu demais comigo!Acho que foi o primeiro dorama que assisti que conseguiu abortar tantos temas num único drama. Amizade, família, preconceito, gravidez na adolescência, rivalidades, desentendimentos, romance, depressão, divórcio… a lista é imensa.
Eu me pegava chorando do nada, sorrindo e me apaixonando. O legal que cada capítulo ele tenta abortar um personagem como foco mas sem deixar de envolver todos que estavam na drama de alguma forma. O que deixou o desenvolvimento de cada história leve.
O que eu mais amei foi a história dos adolescentes, que pra mim eram mais adultos do que muitos, e acho que no final eles deviam ter tido mais tempo em tela, me apaguei tanto a eles que senti falta disso no final. E das irmãs, nunca tinha visto um dorama abortar uma história com síndrome de down, e aquele capitão que homem, ali não existe igual n, kkk. Só não entendo a razão deles não terem um beijo descente, que ódio.
A atuação de todos é excepcional, acertaram em cheio em todo o elenco. Coreia mostrando pro mundo que eles entendem sim de atuação! E como! Poderia muito bem ter mais capítulos que eu assistiria, eu nem percebi que já tava perto do final!
E gostei muito do final que juntaram todos e deu aquela nostalgia ao relembrar a história marcante de cada um. E percebemos que somos humanos sim, erramos, acertamos. Mas o que importa no final do processo é irmos em busca da nossa felicidade.
“Em nossa vida não podemos nunca nos esquecer de que não nascemos para sofrer ou para ser infelizes.
Nascemos para ser felizes, desejarmos felicidade a todos.”
Was this review helpful to you?
Plus que récit choral, suite de duos ou trios...
Je l’ai beaucoup aimé, avec pourtant un bémol sur la fin !Nous sommes sur l’île de Jeju, mais pas dans les sites des décors de sageuks ou de romance de luxe ! Non, nous avons des pêcheurs(et pêcheuses), des marchands de poissons, des commerçants, des gens dans l’ensemble comme vous et moi, mais en Corée, donc ça peut brailler pas mal ! C’est assez méridional comme ambiance. Le groupe le plus exotiques pour nous est sans doute celui des haenyeo, ces femmes qui gagnent leur vie en pêchant des coquillages en plongeant en apnée, tradition séculaire de Jeju, que l’on retrouve d’ailleurs aussi au Japon !
Le début démarre sur les chapeaux de roues avec le retour à Jeju d’un enfant du pays, directeur de l'agence bancaire du village, interprété par Cha Seung Won, qui y retrouve à la fois son premier amour (Lee Jung Eun)et ses amis d’enfance, et cela nous donne une très jolie histoire de tendresse, d’amitié mais sans aucune mièvrerie, car les retrouvailles ne sont pas toujours aussi simples… Puis on passe à une autre histoire, mais certains personnages clés restent pour nous guider : la marchande poisson, le marchand de soupe de boudin, celui de glace, et les haenyeo, dont le groupe et les plongées sous-marines donnent lieu à des séquences géniales !
Cependant ce qui fait la qualité du drama en fait aussi son défaut, les histoires personnelles prennent de plus en plus le pas sur le groupe,quand on avance dans le drama, et j’aurais aimé que le chœur accompagne un peu plus souvent et un peu mieux les solistes, comme dans la très belle séquence qui fait intervenir une jeune actrice trisomique.
Mais je me suis régalée avec chacune des histoires, celle des deux amies qui règlent enfin un vieux compte, celle de la sœur handicapée d’une haenyeo qui débarque soudain, celle des deux adolescents amoureux, dont les pères se détestent, bref, chacune d’entre elles m’a plu car elle ouvrait une fenêtre sur la vie coréenne, et tout simplement sur le cœur humain.
Mon bémol, c’est la dernière de ces histoires, la réconciliation difficile entre Lee Byung Hun et sa mère Kim Hye Ja, que j’ai trouvée trop longue, qui m’a laissée avec des questions sans réponse, et surtout qui a rendu le retour final au groupe trop court, trop superficiel. On s’est trop éloigné des autres personnes qui méritaient tout autant notre attention. D’un autre côté, si je l’avais vu d’une seule traite je n’aurais peut-être pas ressenti ça, mais je pense que 20 épisodes c’est trop, 18 auraient été très bien !
La réalisation classique et solide soutient bien l’histoire, et les acteurs sont tous parfaits !! Les scènes de plongées sont superbes, et il y a un juste mélange d'humour, et d'émotion, au moins pendant les 3/4 du drama.
Je ne peux m’empêcher de souligner le vrai retour de Kim Woo Bin, son sourire chaleureux intact et rayonnant !
La bande son m’a plu, elle est très agréable, souligne bien les atmosphères, n’est pas envahissante.
Au final c’est un drama tout à fait recommandable, quand on aime les scénarios fondés sur le sociétal, le cœur humain et ses trésors secrets.
Was this review helpful to you?
PUDO HABER SIDO MEJOR
Un drama en el que todo iba bien hasta que tocaron dos temas que no pude ignorar. Our Blues está en contra del aborto, normaliza completamente la violencia hacia menores, romantiza la familia como; “se les debe perdonar absolutamente todo aunque te haya arruinado toda tu mísera vida”. Incluso normaliza el bullying poniendo excusas de “éramos jóvenes y teníamos un vida dura”. Esto ha sido ya la gota que colmaba el vaso. Primero de todo SEA QUIÉN SEA SI TE HACE DAÑO DEBES ALEJARTE. Está bien no perdonar y está bien alejarte aunque sea parte de tu familia.Amar no es ejercer violencia hacia tu hijo. Por muy bien que lo quieras, le ayudes, etcétera NO USES LA VIOLENCIA para “educarlo”, ESO NO ES AMOR. Esto no es así y en ningún momento he visto que esté en contra o se profundice el comportamiento de ciertos personajes y aunque tenga algo bueno este drama, tiene cosas tan malas que NO LO RECOMIENDO EN ABSOLUTO
(SPOILER) Obligaron a dos jóvenes que querían abortar a ver la ecografía cuando ellos en ningún momento se lo pidieron y lo peor de todo es que tuvieron que escuchar los latidos de su corazón. No me quiero imaginar si alguien que esté pasando por esta situación vea esta escena. Sinceramente sobraba. Si quisieran que tuvieran el hijo pudieron haberlo hecho de otra forma. Aún así me hubiera encantado que abortara porque sería un giro único en la historia. Es que tan solo imaginar todo el estrés sobre esta situación, a su temprana edad, el coste, el sacrificio de traer un bebé al mundo y muchísimas más cosas. Y este drama lo ha puesto como si fuera una situación que no puedes remediar, que es precioso tener hijos y debemos luchar como si no hubiera más opciones. No dan un mensaje adecuado al espectador.
El maltrato tanto físico como psicológico de una madre a su hijo se ha visto reflejado también en este drama y nuevamente no lo han tratado para nada bien. Me ha parecido horrible que un hijo después de haber aguantado tanto dolor en su infancia y, básicamente todas las etapas de su vida, se sienta presionado a perdonar a su madre por todo el daño simplemente porque está enferma. Obligándola a acompañarla a sitios que no lo incumben a él. Sentía que se estaba riendo de su hijo por cómo lo trataba. No le daba importancia realmente y parecía no sentir absolutamente nada. Ni siquiera he visto una sincera disculpa.
El único motivo por el que seguía viendo este drama fueron por otras historias más interesantes y por eso se lleva 1.5/10. Es una lástima que un drama que podía tocar bastantes temas muy vistos en nuestra sociedad los haya tratada tan mal.
En conclusión: Pudo ser un gran drama si esta idea la hubiera tenido otra guionista más ejemplar.
Was this review helpful to you?
essa dorama faz você ter crise existencial.
é incrível ver cono essa produção é perfeita em tudo. tanto a atuação quanto o desenvolvimento das histórias são incríveis. no começou eu achava que o dorama se bastaria na Eun-hi, mas depois eu vi que não. ao decorer dos episódios você vai acompanhando um pouco da vida dos moradores de Jeju e, vai aprendendo muito com eles. as histórias são cheias de reflexão e sentimentos e muito impressionte acompanha cada uma das histórias. no começo parece entwdiante, mas depois você se apega a todos os personagens e suas histórias.10/10 pra tudo nessa obra.
as ots são perfeitas principalmente a "with you" do Jimin e aquela da Ning Ning com a Winter.
Was this review helpful to you?
This review may contain spoilers
Histórias da Vida!
JÁ vou dar meu 10 no primeiro episódio. Muito tocante e ao mesmo tempo hilário. Fora a fotografia estonteante do litoral, que lugar maravilhoso. O elenco é realmente fora de série o que confere as cenas muita profundidade e ao mesmo tempo leveza.E mais que uma série comum. Ele é bem detalhado e a maneira como são tratadas questões como aborto, depressão, traição e confiança, perdão... são únicas. Cada episódio é uma "paulada" na emoção é muita entrega e sensibilidade num drama só. É muito difícil prá mim descrever minhas emoções em palavras depois de assistir Our Blues, eu fiz uma terapia em capítulos. Então acho bom preparar a caixinha de lenços para viver com os personagens as descobertas, perdas, encontros, despedidas e principalmente aceitação. É uma celebração a vida!
Was this review helpful to you?
Un drama costumbrista, con personajes hermosos
No puedo dejar de admitir que los dramas con personajes tan entrañables y hermosos, me parecen excelentes y se quedan en mi corazón. Quizás por esto, esta reseña no es del todo objetiva, aunque, ¿cuál lo es?Aveces un buen drama, no necesita de mucho para conmovernos y darnos una gran historia.
Este en particular lo tiene todo. Producción, música, casting, trama... No tengo queja alguna.
La cotidianidad en la isla, los problemas, las soluciones, las relaciones, las problemáticas sociales expuestas...
Recomendadísimo
Was this review helpful to you?
This review may contain spoilers
AZUL
"Há uma coisa que devemos lembrar em nossa vida. Nós não nascemos neste mundo para sofrer ou nos sentirmos miseráveis. Nascemos para sermos felizes." - Our Blues (2022)Esse drama trouxe o cotidiano, a realidade de muitas pessoas. Foi muito fiel à questões familiares, por isso é tão comovente. Me apaixonei por cada morador da vila, suas histórias e como todos são cúmplices uns dos outros. Se ajudam, brigam, se amam e se protegem. Lindo de ver! Amei demais!
Algo que me pegou de jeito foi a maneira que apresentaram a gravidez na adolescência, toda a situação me deixou com o coração dolorido, até ser resolvido. E também sobre depressão, nunca tinha visto retratarem a doença assim, agora consigo entender melhor o que as pessoas depressivas que conheço passam.
Foi lindo como todos os moradores se juntaram e ajudaram a criança a realizar seu sonho de ver as 100 luas 😭
Além de que o drama teve inclusão social com atriz com Síndrome de Down!
Aprendi tanto com esse dorama, vou sentir saudades de me emocionar todo final de semana 💖
Was this review helpful to you?
လူကြီးလူငယ်မရွေး ကြည့်သင့်သည်
❗️🚨🚨🚨မျက်ရည်လွယ်သူ မဖတ်ပါနဲ့🚨🚨🚨❗️အင်ဂွမ် နဲ့ ဟိုရှစ်၊ ယောင်ဂျု နဲ့ ဟျွန်း တို့ရဲ့ Our Blues
Our Blues Reviewကို ရေးကြပါဆိုပြီး ပြောကြသူတွေရှိပါတယ်။ရေးမယ်လို့လည်းစဉ်းစားထားပေမယ့် သိတဲ့အတိုင်း ဒီဇာတ်လမ်းတွဲက အားလုံးကအဓိကဇာတ်ဆောင်တွေချည်းမို့သူတို့အပိုင်းပြီးသွားတဲ့တိုင် မပါတော့တာမဟုတ်ဘဲ ဟန်ဆုကလွဲပြီး ကျန်တဲ့ကျွန်ပေါ်မှာနေတဲ့သူတွေက ပါနေအုန်းမယ်လို့ ထင်ရတာကြောင့် ဇာတ်ကောင်အသီးအသီးရဲ့ဇာတ်သိမ်းကမသိရသေးပါဘူး။ဒါကြောင့်မို့ရေးရတာ နည်းနည်းတော့လက်ဝင်သလို ခက်လည်းခက်ပါတယ်။
ဒီReviewကတော့ အင်ဂွမ်နဲ့ဟျွန်း၊ဟိုရှစ်နဲ့ ယောင်ဂျုတို့သားအဖ ၂တွဲရဲ့အပိုင်းအကြောင်းကို focusထုတ်ထားတဲ့ Reviewဘဲဖြစ်ပါတယ်။
ငိုရတယ် ငိုရတယ်ဆိုပြီးပြောစရာကိုမလိုပါဘူး။တကယ် တော့ ဘာကြောင့်ငိုရသလဲဆိုတော့သူတို့သားအဖ၂တွဲရဲ့အကြောင်းက လူတွေမှာရှိကြတဲ့ သားသမီးနဲ့မိဘအကြောင်း၊သူငယ်ချင်းအကြောင်း၊ ကျောင်းသားဘ၀ ဘာမှမသိခင် ဘဝကိုနှမ်းတွက်တွက်ပြီး တွက်ချေကိုက်မယ်လို့ထင်ထားတဲ့အကြောင်းတွေကြောင့်ဘဲဖြစ်ပါတယ်။
ဇာတ်လမ်းမကြည့်ဖူးပေမယ့် Reviewဖတ်တဲ့သူတွေနားလည်အောင်ဇာတ်အကျဉ်းလေးကိုပြောပြပါ့မယ်။အင်ဂွမ်နဲ့ဟိုရှစ်က သူငယ်ချင်းတွေ၊အိမ်ကလည်း အပေါ်အောက်နေကြပေမယ့် မတည့်ကြပါဘူး။သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သားနဲ့ သမီးတစ်ယောက်စီရှိကြတယ်းအဲ့ဒါကတော့ ယောင်ဂျုနဲ့ ဟျွန်းပါ။သူတို့ကတော့ အထက်တန်းကျောင်းသူကျောင်းသားလေးများဖြစ်ပြီး စာတော်တဲ့သူတွေဖြစ်ကာ ဆိုးလ်မှာရှိတဲတက္ကသိုလ်မှာသွားတက်ဖို့အတွက် မိဘတွေကကော သူတို့နှစ်ယောက်ကပါရည်မှန်းထားပေမယ့် ယောင်ဂျုနဲ့ဟျွန်းတို့က ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီး လွန်လွန်ကျူးကျုးဖြစ်ကာ ယောင်ဂျုမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိရာကနေပြီး ဇာတ်လမ်းကဇာတ်ရှိန်မြင့်လာတယ် လို့ ဆိုရမှာပါ။အဲ့ဒီ့နောက်ပိုင်းမှာတော့ သားအဖတွေအချင်းချင်းပြောတဲ့စကားလုံးတွေက ကြည့်တဲ့ပရိသတ် တွေကို ထိမှန်စေပါတယ်။
သားဖြစ်သူကို အမြဲတမ်းကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြောပေမယ့် တကယ်တော့သားဟျွန်းတစ်ယောက်တည်းကသာ သူ့အတွက်ဂုဏ်ယူစရာဆိုတဲ့ အင်ဂွမ်ဟာ အရင်က လူဆိုးဂိုဏ်းသမားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့ကြောင့် အမေဖြစ်သူကဆုံးပါးပြီး၊မိန်းမဖြစ်သူကလည်းထွက်သွားခဲ့တာမို့ကျန်ခဲ့တဲ့ သားကိုလူကောင်းလူတော်တစ်ယောက်ဖြစ်အောင်ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့အတွက် လူဆိုးအလုပ်ကိုစွန့်လွှတ်ပြီး ဝတ်အူပြုတ်(နားလည်အောင်အလွယ်ရေးလိုက်ပါသည်) လုပ်ပြီး ဈေးတွေမှာလှည့်ရောင်းရင်းနဲ့ ပညာတော်တဲ့သားဖြစ်သူကို ဆိုးလ်ကကျောင်းကောင်းကောင်းမှာ ပညာတက်ဘွဲ့ရစေလိုတဲ့ အဖေတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့သားက သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ပေမယ့်အကြောင်း တစ်ခုကြောင့် မတည့်တော့တဲ့ဟိုရှစ် သမီး ယောင်ဂျုနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်နေတဲ့အပြင် ကိုယ်ဝန်ပါရစေတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရချိန်မှာတော့ ဖခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ပုံမှန်ဆိုရင် သားကိုအပြစ်ဆိုတာဖြစ်ပေမယ့် သူပြောတဲ့စကားက ”မင်းကို ယောင်ဂျုက ဖြားယောင်းလို့မဟုတ်လား”ဆိုပြီးသူ့ဘဝ ရဲ့တစ်ခုတည်းသော ဂုဏ်ယူစရာ သားကိုသံသယမမြင်ဘဲ တဖက်သားအပြစ်ဆိုပြီးမြင်တဲ့ ဖခင်တစ်ယောက်ရဲ့ သားအပေါ်မှာထားတဲ့(ဘယ်သူတွေဘာဖြစ်ဖြစ်သားဆိုတဲ့)စိတ် ကိုတွေ့ရပါတယ်။ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံး ဘယ်လိုတွေဘဲပြော ပြော သားနဲ့တဖက်ကယောင်ဂျုတို့ကချစ်ကြိုက်ကြပြီးအခု လိုဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုသိပေမယ့်လည်း လက်မခံနိုင်ခဲ့ ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သားဖြစ်သူ ဟျွန်းကို လူလားမြောက်ကိုရှာဖွေကျွေးမွေးခဲဲ့တဲ့ သူ့လိုမျိုးသူ့သားကိုအပင်ပန်းမခံစေလိုတဲ့ မိဘရဲ့မေတာကို ပါးစပ်က တခွန်းမှမပြောဘဲနဲ့ အရိပ်အယောင်လည်းမပြဘဲနဲ့ သူ့သားဘဝကို ပျက်စေတယ်လို့သူယူဆတဲ့ကိုယ်ဝန်(ကလေး) ကိုဘဲတနည်းနည်းနဲ့ပျောက်ပျက်အောင် သူကြိုးစားပါတော့တယ်။
ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါကိုသားဖြစ်သူက မကျေနပ်ဘဲ အဖေ့ကို အမေက ထားခဲ့တာ၊အဖေ့ကိုအဖေလို့ခေါ်ရမှာမုန်းတယ်။ အဖေ့ရဲ့သားဖြစ်ရတာရှက်တယ်ဆိုပြီးသားဖြစ်သူရဲ့အပြော တွေမှာ ဘယ်လောက်ရမ်းတဲ့ လူကြမ်းကြီးဖြစ်ပါစေ။တခွန်းမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘဲပြိုလဲခဲ့ရတယ်။နောက်ဆုံးပိတ်သားဖြစ်သူက သူ့ဆီကိုလာပြီး အကျိုးအကြောင်းပြောတဲ့အချိန်ရောက်မှ သူဘာကြောင့် အခုလို တားရသလဲ သူ့ရဲ့မိဘတစ်ယောက်ရဲ့အတွေးတွေကိုပြောရင်းနဲ့ သားအဖနှစ် ယောက်ရဲ့ အပြန်အလှန်ပြောတဲ့စကားလုံးတိုင်းဟာကြည့်တဲ့ပရိသတ်တွေရဲ့ ရင်ဝကိုထိမှန်စေမယ်လို့ထင်မိပါတယ်။
နောက်ထပ်သားအဖတွေကတော့ ဟိုရှစ်နဲ့ယောင်ဂျုတို့ ဘဲ ဖြစ်ပါတယ်။လောင်းကစားသမား ဟိုရှစ်ကို မိန်းမဖြစ်သူက ထားခဲ့တာမို့ သမီးယောင်ဂျုကို အဖေတစ်ယောက်တည်းနဲ့ကျွေးမွေးပြုစု ပျိုးထောင်ခဲ့တဲ့ ယောင်ဂျုဟာသူ့အတွက် တော့ စာတော်တဲ့သူ့သမီးဟာအဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ရတနာတစ် ခုလိုပါဘဲ။သမီးလုပ်သူက ဆိုးလ်ကိုသွားပြီးကျောင်းတက် တဲ့အခါ သူကိုယ်တိုင်က ငါးဖမ်သင်္ဘောလေးဝယ်ပြီး သူဝါသနာပါတဲ့ ငါးဖမ်းအလုပ်လုပ်လုပ်ပြီးအခုလို ငါးဆိုင် တွေမှာ ရေခဲရောင်းတဲ့အလုပ်ကို မလုပ်တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးအဲ့ဒီ့အချိန်လေးကို ရောက်ဖို့အတွက် ကြိုတွေးပြီးပျော်နေတဲ့သူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပါတယ်။
အရင်က လောင်းကစားကြောင့် ဘဝပျက်ခဲ့ပေမယ့် အခုလို ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ်လုပ်စားနေတာဟာသူ့မှာအကြောင်း တစ်ခုရှိပါတယ်။အဲ့ဒါဟာဘာလဲဆိုတော့ မိန်းမက အိမ်ကထွက်သွားတဲ့အခါ စားစရာမရှိတဲ့ သမီးဖြစ်သူကိုပြပြီး အဲ့ဒီ့အချိန်က လူဆိုးလုပ်နေတဲ့ အင်ဂွတ်ဆီကိုသွားပြီး ပိုက်ဆံတောင်းခဲ့ပါတယ်။အရင်ကလည်း အခုလိုတောင်းခဲ့ပေမယ့် ခုချိန်မှာတော့ သမီးကိုဗန်းပြပြီး ပိုက်ဆံတောင်းတယ်(မြန်မာလိုဆို မျောက်ပြ ဆန်တောင်းတယ်)ဆိုပြီး ပြောသွားတဲ့ အွင်ဂွတ်ရဲ့စကားကို နာကျဉ်းပြီး အင်ဂွတ်နဲ့အခုလို မတည့်တဲ့ရန်သူတွေလိုဖြစ်သွားသလို လောင်းကစားကိုရပ်ပြီး ရေခဲရောင်းတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ကိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့အိမ်မက်တွေအကောင်အထည်ဖော်ဖို့အချိန်နီးနေတဲ့အခါမှာဘဲ သမီးဖြစ်သူက သူ့ရန်သူလို့သတ်မှတ်ထားတဲ့ အင်ဂွတ်သား ဟျွန်းရဲ့ကိုယ်ဝန်ကိုလွယ်လိုက်ရပြီဆိုတာကိုသိလိုက်ရချိန်မှာ ပါးစပ်ကနေ စကားလုံးထွက်မလာရတော့အထိဖြစ်ခဲ့တယ်။နောက်ဆုံးသမီးဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်ခနာကအဓိကဆိုတာကို သူနားလည်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့သမီးအတွက်စုထားတဲ့ တကသိုလ်ကျောင်းစရိတ်နဲ့ သူကအိမ်မက်တွေအတွက် ဝယ်တဲ့ငါးဖယ်သင်္ဘောဝယ်မယ့် ငွေတွေအားလုံးကိုပေးလိုက်ပြီး ကလေးမွေးဖို့ ဟျွန်းနဲ့အတူတူနေချင်လည်းနေဖို့ဆိုပြီး ရင်နာနာနဲ့ ခွင့်ပြုပေးခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့် ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်တဲ့ ယောင်ဂျုက သူ့အဖေဆီကလိုအပ်နေတာဟာ ခွင့်လွတ်ခြင်းတွေ ပိုက်ဆံတွေမဟုတ်ဘဲ သူနဲ့ဟျွန်းတှို့နှစ်ယောက်ကို သဘောတူလက်ခံပေးဖို့ပါ။ဒါပေမယ့် ဖခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မိဘမေတာဆိုတဲ့အရာက က သဘောတူလက်ခံပေးဖို့စိတ်ကို မဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ဘူး။နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျောင်းအထိသွားပြီး သူ့သမီးကိုယ်ဝန်နဲ့ကျောင်းတက်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အရာကို သိပြီးပြန်သွားတဲ့အချိန် ယောင်ဂျုက သူဟာ ဘယ်သူနဲ့ဘဲအတူတူရှိနေပါစေ အဖေမရှိတဲ့အခါ သမီးဟာအမြဲတမ်းအထီးကျန်နေမှာဘဲဆိုတဲ့စကားလုံးက သူ့ကို အကြီးမားဆုံးရိုက်ခတ်မှု့ကြီးတစ်ခုဖြစ်စေမယ်လို့ထင်မိပါတယ်။
အင်ဂွတ်နဲ့ဟျွန်း၊ ဟိုရှစ်နဲ့ယောင်ဂျုတို့ သားအဖတွေဘယ် လို များရှေ့ဆက်ကြမလဲဆိုုတာကိုနောက်လာမယ့်အပိုင်းတွေမှာ ဆက်ပြီးကြည့်ရမယ်လို့ထင်ပါတယ်။
#victor_khai
#zarnikoreanwave
Was this review helpful to you?
Our Blues
Our Blues se tornou um dos meus K-dramas favoritos e é o qual eu indico para todo mundo que busca uma história aconchegante e que traz conforto pra gente. Ele combina elementos de drama, romance, família, saúde mental e reflexão sobre a vida em uma história multifacetada, com diversos personagens que enfrentam suas próprias jornadas emocionais. Cada um ali é único e muito especial. Suas narrativas são interligadas e nos faz refletir sobre as complexidades das relações humanas, superação de traumas do passado e o impacto das escolhas que fazemos na nossa vida.Cada capítulo foca em uma parte do drama de um ou mais personagens, abordando suas dificuldades e lutas pessoais, mas também suas alegrias e vitórias. Eu consegui me conectar com todas as histórias, claro que gostando mais de umas e menos de outras, mas no geral todas elas tem um sentimentalismo tão grande e genuíno que torna difícil e quase impossível não amar todo mundo ali - e querer guardar todo mundo num potinho!
Refleti sobre como que, por mais que tentemos escapar dos nossos passados ou correr atrás de soluções instantâneas, os desafios da vida dão um jeito de nos atingir, nos obrigando a confrontar nossas próprias realidades. Isso é o que há de comum em todo mundo na história: traumas não resolvidos, arrependimentos e inseguranças. E o enredo traz, com o passar dos episódios, justamente processo de aceitação, pois muitos dos personagens precisam aprender a lidar com o que a vida lhes trouxe, tanto de bom quanto de ruim.
A cinematografia de Our Blues é linda e dá vontade na hora de pegar um avião e ir pra ilha de Jeju! Se um dia eu estiver por lá, lembrarei da história com carinho!
Was this review helpful to you?
